| Nazwa oficjalna | Angola, Republika Angoli |
| Obszar | Powierzchnia całkowita: 1 246 700 km2 |
| Liczba ludności | 24 383 miliony |
| Język oficjalny | portugalski |
| Stolica | Luanda |
| Podział administracyjny | Angola jest podzielona na 18 prowincji: |
| Lokalizacja | Angola znajduje się na zachodnim wybrzeżu na południu Afryki, między Namibią i Republiką Demokratyczną Konga. Graniczy również z Kongiem i Zambią, a od zachodu z Oceanem Atlantyckim. W granicach Angoli znajduje się 1 600 km linii brzegowej i wyłączna strefa ekonomiczna rozciągająca się na 370 km. |
| Klimat | Klimat Angoli dzieli się na dwie pory roku: pierwsza z nich, zimniejsza i bardziej sucha, obejmuje okres od czerwca do końca września, i druga, cieplejsza i deszczowa, od października do przełomu kwietnia i maja. Średnia temperatura wynosi 20ºC, z tendencją do cieplejszego klimatu na wybrzeżu i chłodniejszego w strefie centralnej. |
| Strefa czasowa | WAT (West Africa Time); |
| Kraje sąsiadujace | Demokratyczna Republika Konga, Zambia, Kongo i Namibia. |
| Pasma górskie | Najwyższym szczytem Angoli jest Moko, 2620m. Wysokością wyróżniają się również takie góry jak Luvilii, 2370m lub góra wulkaniczna na południe od rzeki Kuanza, Caculo-Cabaza, osiągająca 1000m. Środkowy region kraju znaczony jest przez nieregularne płaskowyże o wysokich zboczach, takie jak góra Tala Mugongo (1300m) czy Chella i Visseca (1600m). Obszar górski podzielony jest na dwie części przez rzekę Kuanzę. |
| Główne rzeki | Kuanza (966 km) |
| Największe jezioro | Jezioro Dilolo |
| Surowce mineralne | Głównymi bogactwami mineralnymi Angoli są diamenty i rudy żelaza. Posiada także na swoich terenach zasoby magnezu, miedzi, złota, fosforanu, granitu, marmuru, uranu, kwarcu, ołowiu, cynku, wolframu, cyny, fluorytu, siarki, skalenia, kaolinu, miki, asfaltu, gipsu i kredy. |
| Największe miasta | Luanda |
| Demografia | Populacja – 24 383 301 (wg spisu ludności z 2014r.)
|
| Dominująca religia | Rzymskokatolicka (wyznawana przez połowę ludności) |
| PKB | *Ważony parytetem siły nabywczej: |
| Stopa bezrobocia | 26% (wg danych ze stycznia 2014) |
| Waluta | Kwanza (AOA) |
| Numery alarmowe | Pogotowie Ratunkowe (Ambulans): 112 |
| Konstytucja | Konstytucja Republiki Angoli |
| System Polityczny | Republika Angoli jest Republiką Prezydencką bazującą na systemie politycznym multipartyjnym. Prezydent Angoli jest głową państwa i sprawuje władzę wykonawczą. Angolski parlament, Zgromadzenie Narodowe, pełni władzę ustawodawczą. |
| Prezydent | João Lourenço |
| Wiceprezydent | Bornito Sousa |
| Władza wykonawcza | Prezydent Republiki jest głową państwa, posiadaczem władzy wykonawczej i Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych Angoli. Sprawuję władzę wykonawczą, wspomagany przez wiceprezydenta oraz radę ministrów. |
| Władza ustawodawcza | Zgromadzenie Narodowe, parlament Republiki Angoli, jest jedynym organem który reprezentuje i wyraża suwerenną wolę narodu angolskiego i sprawuje władzę ustawodawczą. Jest złożona z członków wybranych zgodnie z zasadami zdefiniowanymi w Konstytucji i w Prawie. |
| Władza sądownicza | Trybunały są suwerennym organem wymierzającym sprawiedliwość w imieniu narodu. W sprawowaniu swoich obowiązków sądowych, trybunały są niezależne i bezstronne, podlegając jedynie Konstytucji i Prawu. |
| Polityka zagraniczna | Republika Angoli jest członkiem następujących organizacji: |
Transport drogowy
Odradza się podróżowania drogami i drogami ekspresowymi poza dystryktami i miastami (a w niektórych przypadkach także wewnątrz nich) pojazdami innymi niż z napędem 4×4. Pomimo iż w przeszłości istniała sieć dróg dobrej jakości, warunki pogodowe i wojna istotnie wpłynęły na powierzchnię dróg, pozostawiając ją popękaną i dziurawą. W niektórych obszarach zostały ustanowione drogi zastępcze omijające najgorsze części dróg. Ponadto trzeba zwracać szczególną uwagę na obecność znaków ostrzegających o kopalniach na poboczach.
Z Luandy do Huambo: 516 km
Z Luandy do Lobito: 513 km
Z Huambo do Lobito: 315 km
Długość dróg, według danych z 2001:
Całkowita długość dróg: 51 429 km
Utwardzone: 4349 km
Nieutwardzone: 46 080 km
Transport kolejowy:
Istnieją trzy oddzielne linie, niepołączone ze sobą:
– Linia kolejowa z Luandy, Linia Północna, jest linią kolejową o długości 424 km. Jest to linia o rozstawie przylądkowym biegnąca od Luandy do Malanje obsługująca transport pasażerski i towarowy.
– Linia kolejowa z Bengueli, Linia Centralna, łączy Lobito, leżące na wybrzeżu, z Luau, miastem leżącym koło granicy z Demokratyczną Republiką Konga, a tym samym m. in. z liniami kolejowymi Demokratycznej Republiki Konga i Zambii. Jest to również linia o rozstawie przylądkowym, o długości 1 344 km.
– Lina kolejowa Moçãmedes, Linia Południowa, ma długość 907 km i łączy Namibe i Menongue. Została oddana do użytku po remoncie w 2012 roku.
Autobusy:
Transport autobusowy w Angoli jest ograniczony ze względu na niską jakość dróg. Nieliczne kursujące regularnie autobusy są zazwyczaj przeciążone. W Luandzie można skorzystać z prywatnej sieci autobusowej TURA (Miejski Transport Autobusowy Angoli). Oprócz tego większość hoteli dysponuje transportem z lotniska (Airport Shuttle).
Transport powietrzny:
Angola posiada 243 lotniska, z czego 32 ma utwardzone pasy startowe. Poniższa mapa prezentuje lokalizację najważniejszych lotnisk:
Angolska ekonomia jest jedną z najszybciej wzrastających ekonomii światowych. Według magazynu The economist w latach 2001-2010 średni roczny wzrost PKB w Angoli wynosił 11,1%. Od 2002 roku, czyli zakończenia trwającej 27 lat wojny domowej, kraj włożył wiele wysiłku w naprawę i ulepszenie zniszczonej infrastruktury i osłabionych instytucji socjalnych i politycznych.
Według indeksu Heritage Foundation z 2014 roku Angola zdobyła 47,4 punkty w kategorii wolności ekonomicznej, co plasuje ją na 160. miejscu na świecie. Jej punktacja wzrosła o 0,4 pkt w stosunku do roku poprzedniego dzięki poprawie w kategoriach wolności fiskalnej, inwestycji i handlu. Na przestrzeni 20 lat pojawiania się indeksu, punktacja Angoli wzrosła o 20,3 punktów i tym samym znalazła się w pierwszej dziesiątce krajów o największym progresie w kategorii wolności ekonomicznej na świecie. Angola uzyskała wzrost w siedmiu z dziesięciu parametrów uwzględnianych w badaniu, takich jak wolność monetarna czy wolność handlu.
Opinia Banku Światowego o angolskiej ekonomii:
Angolska ekonomia nabrała nowego impetu w 2014 roku wraz ze wzrostem PKB o 4,4%. Porównując ją z innymi krajami Afryki Subsaharyjskiej bogatymi w ropę, wpływy z wydobycia paliwa są stosunkowo dużą częścią dochodów Angoli.
Po raz pierwszy od kryzysu z 2009 roku szacuje się, że Angola zarejestrowała deficyt budżetowy, będący skutkiem wahań cen na rynku paliwowym, choć dużo mniejszy, niż się spodziewano. To przypomina nam o uzależnieniu Angoli od cen paliwa. Budżet Państwa na 2014 rok jest dużo bardziej ekspansywny w skosunku do 2013 roku, ze wzrostem wydatków o 3% PKB, osiągając w sumie 13% PKB.
Dzięki wzrostowi produkcji rolnej, zredukowania importu produktów spożywczych oraz wysiłkom Banku Centralnego Angoli w celu ustanowienia nominalnego kursu walutowego inflacja stale obniżała się aż do osiągnięcia wartości jednocyfrowej w 2014 roku. Homologiczna stopa procentowa obniżyła się, osiągając poziom najniższy od dziesięcioleci w 2013 roku (8,9%), a w grudniu 2013 zeszła do poziomu 7, 69%.
źródło: www.worldbank.org, tłumaczenie własne
Po latach wojny domowej, która zniszczyła ścieżki komunikacyjne i infrastrukturę turystyczną kraju, Angola przeżywa okres rozkwitu ekonomicznego wraz z inwestycjami rządu w rekonstrukcję kraju. Dzisiaj Luanda jest ważnym centrum handlowym przyciągającym wiele międzynarodowych firm specjalizujących się w dziedzinach takich jak finanse, inżynieria czy turystyka. Pomimo iż najczęstszą przyczyną przybywania zagranicznych gości do Angoli są sprawy biznesowe, wzrasta również znaczenie turystyki wakacyjnej. Tworzone są nowe trasy turystyczne, a oferty rynkowe stają się coraz atrakcyjniejsze. W celu promowania zrównoważonego rozwoju Rząd Angoli przygotował plan zwiększenia liczby turystów przybowających do Angoli.
| Zakwaterowanie | Hotele: 81 |
| Atrakcje turystyczne | Miradouro da lua, Wodospady Kalandula, Czarne Kamienie z Pungo Andongo, Plaża Coatinha, Wodospady Tazua, Wyspa Cabo (Wyspa Luandy), Zatoka Luandy, Park Narodowy Cameia, Park Narodowy Candangala, inne parki narodowe |
| Najchętniej odwiedzane miasta | Luanda, Malanje, Namibe, Moxico |
INFORMACJE OGÓLNE
Luanda jest jednym z najdroższych miast na świecie, a poruszać się po mieście można
w zasadzie tylko samochodem (transport publiczny ogranicza się do sieci prywatnych
minibusów, które nie są bezpiecznym środkiem transportu). Koniecznością jest wynajęcie
samochodu z kierowcą, a cena tej usługi jest stosunkowo wysoka.
Co do zasady należy unikać poruszania się po zmroku i najlepiej podróżować w towarzystwie osoby, która zna
miasto i wie, gdzie nie należy wjeżdżać lub wchodzić.
Angola jest pod znacznym wpływem kultury portugalskiej. Angolczycy czują bliższy
związek z Portugalią i Brazylią niż z obywatelami sąsiednich krajów afrykańskich.
Najbardziej rozpowszechnione w Angoli są miejscowe wierzenia oraz religie synkretyczne,
wykorzystujące elementy chrześcijaństwa. Wyznaje je ok. 47% ludności, głównie na
terenach wiejskich. Ok. 38% Angolczyków wyznaje katolicyzm, a 15% – protestantyzm.
Religia nie odgrywa istotnej roli w biznesie.
W środku dnia obowiązuje przerwa na obiad i nie jest to pora do załatwiania spraw biznesowych.
Kobiety są w pełni równouprawnione, aczkolwiek co do zasady preferują opiekę nad
dziećmi i rolę pani domu niż karierę zawodową.
Nie należy robić zdjęć budynkom rządowym, a przed sfotografowaniem danej osoby
lepiej zapytać ją o zgodę (Angolczycy zwykle lubią być fotografowani).
BUDOWANIE RELACJI
W relacjach biznesowych Angolczycy są ostrożni, muszą poznać dokładnie potencjalnego
partnera przed podjęciem jakichkolwiek decyzji.
Ważne jest klarowne przedstawienie proponowanego projektu i wyjaśnienie wszystkich
pojawiających się pytań/wątpliwości. Kluczowe jest budowanie relacji poprzez spotkania
nieformalne (restauracja, bar itp.), przy czym należy pamiętać o tym, że partner angolski
prawdopodobnie przyjdzie na spotkanie spóźniony, co jest lokalną normą (podejście
do czasu jest względne).
W relacjach z Angolczykami zalecana jest cierpliwość i brak natarczywości/agresji.
Obywatele tego kraju są szczególnie wyczuleni na tym punkcie. Zwykle nie okazują
niezadowolenia lub dyskomfortu, ale nie zapominają niewłaściwego zachowania
i urazów. Łatwo można zrazić partnera już na wstępie, co potem może być niemożliwe
do odbudowania. Należy bezwzględnie unikać „dawania lekcji” i uwag wyrażanych
z poczuciem wyższości.
Z komentarzami na tematy polityczne lepiej wstrzymać się do chwili nawiązania bliskiej znajomości.
Angolczycy nie spieszą się z podjęciem decyzji i źle odbierają popędzanie. Nawiązanie
relacji nieformalnych skraca dystans i zwykle ułatwia osiągnięcie konkluzji. W tej sytuacji
łatwiej jest wywrzeć przyjacielską, skuteczną presję na partnera.
KOMUNIKACJA
Język portugalski jest powszechnie używany w miastach. Bez znajomości tego języka
nawiązanie i utrzymanie trwałych relacji biznesowych jest wysoce problematyczne.
Wśród młodych przedsiębiorców zdarza się znajomość języka angielskiego, a wśród starszych
– francuskiego.
UBIÓR BIZNESOWY
W trakcie spotkań biznesowych należy ubierać się formalnie (ciemny garnitur, jasna koszula),
zgodnie z europejskimi zwyczajami, mimo ciepłego klimatu. W przypadku spotkań
mniej formalnych można zastosować ubiór typu smart casual (ciemna marynarka,
jasne spodnie). Nietolerowane jest niechlujstwo (wygniecione koszule, niewypastowane
półbuty).
Zdecydowanie obowiązuje zasada: „jak cię widzą tak cię piszą”. Krótkie spodnie są dopuszczalne jedynie na sportowe spacery po Marginal lub Ilha.
UPOMINKI
Upominki są mile widziane i wskazane. Mogą to być np. ozdoby (dla pań), drobne gadżety
lub alkohole (dla panów). Ze swojej strony Angolczycy zwykle rewanżują się rzemiosłem
ludowym (popularne są drewniane figurki o nazwie „pensador” – myśliciel).
INFORMACJE DODATKOWE
W Angoli poważnym problemem bywają niskie kompetencje zawodowe, w różnych
sektorach i na różnych szczeblach. Warto założyć, że rozmówca słabo zna kwestie
techniczne i nie rozumie niuansów ekonomicznych. Lepiej kilka razy szczegółowo
i w prosty sposób wyjaśnić ewentualne wątpliwości niż pozostawić rozmówcę w niewiedzy,
która zniechęca do podjęcia decyzji. Przedstawiając propozycję należy zrobić
to możliwie konkretnie – abstrakcyjne ogólniki będą zdecydowanie działać na niekorzyść
porozumienia.
(Źródło:https://www.msz.gov.pl/pl/p/msz_pl/polityka_zagraniczna/dyplomacja_biznes/wydarzenia/informator_o_roznicach_kulturowych_w_miedzynarodowych_relacjach_biznesowych)